Afslag Eindhoven

Ach wat een blij-makende voorstelling vanavond van Eindhoven Afslag in restaurant de Galerage. Ze spelen hem ook in AZC’s en van daaruit was het verzoek gekomen om een lichte, komische voorstelling. We aten met z’n allen in het restaurant en zagen daarna het stuk in de door Mayke Muller  tot café Brabantse Glorie ongebouwde feestzaal van de Galerage. Het publiek bestond uit fans van Afslag Eindhoven en mensen uit de wijk Tongelre, die niet zo vaak naar het theater gaan maar nu, zo om de hoek, wel. Twee Turkse vrouwen hadden zelfs een half uur gelopen om het te kunnen zien.

We zongen mee met Guus Meeuwis, leefden luidruchtig mee met de kluchtige multiculturele personages en hun struggle for love, die universeel is. Mijn dochters genoten naast mij, mijn zoon tapte achter de bar de beste biertjes en maakte tientallen cappuccino’s met zelfgeëxperimenteerde latte art. Na afloop dansten we op het melancholische ‘En dan denk ik aan Brabant’ van de blaaskapel die het podium overnam. Boven deze verbindende avond zweefde de angst dat het voortbestaan van Afslag Eindhoven in gevaar is, net zoals die van Het Paard dat Vliegt en United C. Zonder steun uit de Eindhovense Pluspot en landelijke en provinciale subsidie stopt het hier. Kaalslag voor Eindhoven en teloorgang van talent en ervaring. En van een mooie manier mensen in deze verdeelde tijden samen te brengen.

In deze tijden hebben we méér verbinding door cultuur nodig, niet minder.