Hout van haar
Een houten salontafeltje van mijn opa, bijzonder vanwege de poten die sierlijk ‘de hoek om draaien’ en de zogeheten blokkenwagen, een houten designkarretje dat ik van mijn voor mooie dingen sparende ouders kreeg toen ik twee werd, waar mijn zus en ik in peuterden en kleuterden, een generatie later mijn drie eigen kinderen en tien jaar daarna de tweeling van mijn buurman.
Na intensief gebruik lagen het tafeltje en het karretje beiden treurig uit elkaar, meerdere planken en latten gebroken of verdwenen, het tafelblad beschadigd en vies geworden. Rijp voor de stort.
Tot ik, niet geschoten altijd mis, een is-reparatie-mogelijk-appje stuurde naar Patricia van der Kruijs, die prachtige zelfontworpen houten meubels maakt, uniek voor iedere klant. Ik mocht de restanten van wat ooit mooi en geliefd was brengen, om ze twee weken later weer op te halen: volledig gerestaureerd, de ontbrekende delen zorgvuldig gereconstrueerd, van hetzelfde hout, op de juiste maat geschaafd, schoongemaakt en in de boenwas gezet. Een piepklein kindertekeningetje op de zijkant van het tafeltje liet ze, mij kennende, staan. Kleine beschadigingetjesin de blokkenwagen plamuurde ze, mij kennende, niet weg. Er is geleefd. Er is geschiedenis.
Vakwerk met een hart.
Er vormen zich nieuwe kringen op het salontafeltje en de blokkenwagen doet, tot er weer kleine kinderen in komen spelen, dienst als voetenbankje bij de hangstoel.
Ze staan gelukkig te zijn met hun tweede leven, het tafeltje en het karretje, in mijn kamer waarin alles een verhaal heeft.