Op bezoek bij Lydia

Op bezoek bij mijn vriendin Lydia, die meespeelde in de eerste Trotse Kameradenvoorstelling. Bij haar zijn is altijd zo vreugdevol. Ondanks de voortschrijdende Alzheimer blijft ze nieuwsgierig, eigenzinnig, lief, slim, vol humor en theatraliteit. We zongen Franse liedjes en aten een lekker stuk taart, al zei ze het voor ons te doen. We bekeken en bespraken wat in ons blikveld kwam. De adertjes op haar handen, mijn duimring, de haartjes op de arm van mijn lief. Mijn tanden, haar tanden. De warmte van mijn handen op haar rug. Het knakje in haar heup. Haar been kan nog steeds gestrekt omhoog. Juste pour le plaisir.